ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ

Video

Περισσότερες Πληροφορίες:

Το Θέατρο ΛΕΞΗ παρουσιάζει στο Δημοτικό Θέατρο Λατσιών το διαχρονικό αριστούργημα «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσι Ουϊλλιαμς.

Το Λεωφορείο ο πόθος του Tennessee Williams γράφτηκε το 1947 και παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά, στο Barrymore Theatre της Νέας Υόρκης. Η πρωτοτυπία και η τολμηρότητα των θεμάτων του δίχασε την κριτική, δεν επηρέασε ωστόσο καθόλου την ενθουσιώδη υποδοχή του έργου από το κοινό. Παρέμεινε στο Broadway για δύο ολόκληρα χρόνια, σημειώνοντας το ρεκόρ των 855 παραστάσεων και χάρισε στον συγγραφέα το Drama Critics Circle Award και το πρώτο του PulitzerPrize. Η τεράστια επιτυχία του αποτέλεσε το διαβατήριο του συγγραφέα εκτός αμερικανικών συνόρων καθιστώντας τον, τον πλέον υποσχόμενο Αμερικανό θεατρικό συγγραφέα της εποχής. Η κινηματογραφική εκδοχή του έργου σε σκηνοθεσία Kazan το 1951 κορυφώνει την πρόσληψη του έργου και του συγγραφέα διεθνώς, και δημιουργεί ρόλους πρότυπα για τους χαρακτήρες της Μπλανς και του Στάνλεϊ, μέσα από την ερμηνεία της Vivien Leigh και του Marlon Brando. Η ταινία κερδίζει, μέσα από δώδεκα υποψηφιότητες, τέσσερα Βραβεία Όσκαρ: Α΄ και Β΄ γυναικείου ρόλου, Β΄ αντρικού ρόλου και ασπόμαυρης καλλιτεχνικής διεύθυνσης. Μέχρι σήμερα, το Λεωφορείο ο πόθος θεωρείται ίσως το δημοφιλέστερο αμερικανικό έργο, με περισσότερες από 20.000 παραγωγές στην πολύχρονη πορεία του. Μετά από εβδομήντα σχεδόν χρόνια, τοΛεωφορείο εξακολουθεί να επιδέχεται δεκάδες νέες σκηνικές αναγνώσεις κάθε χρόνο, αποδεικνύοντας και επιβεβαιώνοντας την επικαιρότητά του. Ένα έργο για την απώλεια, τη μοναξιά, τη χαμένη νιότη, το χαμένο παρελθόν, τον πόθο, τον θάνατο, τον αποκλεισμό των αδύναμων και ρομαντικών από έναν κόσμο βίαια σκληρό.  

Η ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία:                          Αλίκη Δανέζη-Κnutsen

Μετάφραση:                          Μανώλης Δούνιας

Σκηνικά:                                 Έλενα Κατσούρη

Κοστούμια:                            Μαρίνα Χατζηλουκά

Φωτισμοί:                              Γιώργος Λάζογλου

Κίνηση:                                  Αλέξης Βασιλείου

Μουσική Eπιμέλεια:                         Ανδρέας Μιχαλόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη:             Στέλλα Φιλιππίδου

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί:

Χριστίνα Παυλίδου - Μπλανς Ντιμπουάι

Νίκος Πουρσανίδης – Στάνλεϊ  Κοβάλσκι

Τους άλλους ρόλους ερμηνεύουν:

Γιολάντα Χριστοδούλου, Στράτος Σωπύλης, Άννα Παπαγεωργίου, Ευαγόρας Θεοδοσίου, Ιωάννης Χαραλάμπους, Έλενα Κούση, David Aναστασίου

Σύνοψη

Λεωφορείο. Στάση. Πόθος. Στάση. Νεκροταφείο. Ηλύσια Πεδία. Μια φτωχογειτονιά στη Νέα Ορλεάνη. Η Μπλανς καταφθάνει για να επανασυνδεθεί με ό,τι τη συνδέει με ένα αμετάκλητα χαμένο παρελθόν. Θα συναντήσει αυτόν που θα της διαλύσει το παρελθόν της και θα θρυμματίσει κάθε ελπίδα για να ξαναφτιάξει το μέλλον της. Η Μπλανς είναι ευαίσθητη, ευάλωτη, ντελικάτη, ρομαντική, ανασφαλής, της αρέσει η ποίηση και η τέχνη, της αρέσει το ημίφως, αναζητά μαγεία και όχι ρεαλισμό, θέλει διαρκώς φροντίδα και προστασία. Ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι είναι δυνατός σωματικά, με μιαν ακραία σεξουαλικότητα, με αυτοπεποίθηση, με μια σχεδόν έμφυτη αγένεια και σκληρότητα, φωνάζει, απαιτεί, πίνει, παίζει χαρτιά, βρίζει, χτυπάει. Η σύγκρουσή τους είναι αναπόφευκτη και πολυεπίπεδη: κοινωνική, ταξική, ιδεαλιστική, σεξουαλική. Η σύγκρουση των δύο αυτών κόσμων, της πραγματικότητας και της φαντασίας, είναι βίαιη και δεν αφήνει καμιά ελπίδα επιβίωσης της ρομαντικής Μπλανς. Ο σωματικός βιασμός της από τον Στάνλεϊ φέρνει αναπόφευκτα την ψυχική της κατάρρευση. Έχοντας χάσει κάθε επαφή πια με την πραγματικότητα, η Μπλανς οδηγείται στο άσυλο, στηριζόμενη στον τελευταίο «άντρα-προστάτη»: τον γιατρό που την οδηγεί στον τελικό της προορισμό, στο «απομονωτήριο» των ψυχικά ασθενούντων. Μέσα από την πάλη της Μπλανς και του Στάνλεϊ, ο Williams δείχνει για ακόμη μια φορά ότι στη σύγχρονη εποχή, οι Στάνλεϊ είναι που τελικά επιβιώνουν και όχι οι Μπλανς.     

Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτη

Αλίκη Δανέζη-Knutsen

Σπούδασε κινηματογράφο στις Η.Π.Α. στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας (U.S.C) και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (N.Y.U), Tisch School of the Arts, όπου αποφοίτησε με Honors B.F.A. Στη Νέα Υόρκη δούλεψε στο πειραματικό θέατρο La Mamma E.T.C.

Επιστρέφοντας στη Κύπρο έκανε την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ (1996) που βραβεύθηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σκηνοθέτησε στο Μαρόκο το μουσικό ντοκιμαντέρ ΚΑΡΑΒΑΝΣΑΡΑΪ (1998), μια διεθνή συμπαραγωγή του Center for World Dialogue και το 2001 τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία BAR στην Κύπρο και Ουρουγουάη (διεθνή φεστιβάλ Ρώμης, Μοντεβιδέο, Θεσσαλονίκης κ.α.). Στη συνέχεια επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές φιλοσοφίας στο NEW SCHOOL FOR SOCIAL RESEARCH, με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright. Στη Νέα Υόρκη σκηνοθέτησε και την πρώτη της θεατρική παράσταση CLOSER του Πάτρικ Μάρμπερ (2002). Έχει διδάξει σενάριο, σκηνοθεσία κινηματογράφου και υποκριτική και έχει διατελέσει μέλος Κριτικών Επιτροπών σε φεστιβάλ στην Κύπρο και στην Ελλάδα.  H τρίτη της μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο CHINATOWN-ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ βρίσκεται στο στάδιο του Post Production

Στο θέατρο σκηνοθέτησε το 2006 στην Αθήνα το FESTEN του Τόμας Βίντενμπεργκ και το 2012 τις ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ του Άλμπερτ Όστερμάιερ. Επίσης έχει σκηνοθετήσει το ΔΕΙΠΝΟ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ του Ντόναλτ Μάρκγιουλις (2010, Θέατρο Διόνυσος, Λευκωσία), το HURLY BURLY του David Rabe (2011, Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου), το ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ, του David Hare Θεατρικός Oργανισμός Κύπρου).