Η ΑΡΚΟΥΔΑ

Περισσότερες Πληροφορίες:

Η Πρεσβεία της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο, το Ρωσικό Πολιτιστικό Κέντρο, και η Κυπριακή Μουσική Ακαδημία παρουσιάζουν την Όπερα του Γουίλιαμ Γουόλτον «Η Αρκούδα», βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό του Άντον Τσέχοφ. 

Μαέστρος: Γιάννης Χατζηλοΐζου

Σκηνοθεσία: Βασίλυ Μπαρκχάτοφ

Από το Θέατρο Μπολσόι Μόσχας φιλοξενούνται οι σολίστ:

Έλενα Ιβάνοβνα Πόποβα, Χήρα: Ντάρια Νταβίντοβα, Μεσόφωνος 

Γκριγκόρη Στεπάνοβιτς Σμίρνοφ, Πιστωτής: Πάβελ Μπύκοφ, Βαρύτονος

Λούκα, Υπηρέτης της Πόποβα: Αρτέμ Μπορισένκο, Μπάσος

Φιλαρμονική Ορχήστρα Κύπρου

Η όπερα «Η αρκούδα» του Βρετανού συνθέτη William Walton είναι εμπνευσμένη από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Άντον Τσέχωφ. Πρόκειται για μια ευφυέστατη μεταφορά, η οποία ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή χάρη στην συνδρομή του λιμπρετίστα Paul Dehn.

Kρατώντας αναλλοίωτους τους καρικατουρίστικους χαρακτήρες του έργου Walton και Dehn εμπλούτισαν μουσικά το έργο με νότες και συνθέσεις που φλερτάρουν με την κινηματογραφική μουσική και το καμπαρέ. 

Ο ίδιος ο Walton ονόμασε το έργο του «extravaganza σε μια πράξη», θέλοντας να τονίσει την ακρότητα και την συναισθηματική φόρτιση των χαρακτήρων, ενώ ο Τσέχωφ το αντιμετώπιζε με αθωότητα και αυτοσαρκασμό. Γράφει σε ένα φίλο του: «Απλά για να σκοτώσω την ώρα μου, έγραψα ένα μικρό ασήμαντο βοντβίλ (vaudeville) σε ύφος γαλλικό που ονομάζεται “Η Αρκούδα”. Αλίμονο! Εάν αντιληφθούν στους “Μοντέρνους Καιρούς” ότι γράφω “vaudeville” θα με εξοστρακίσουν. Τι να κάνω; Σχεδιάζω κάτι βαρυσήμαντο και προκύπτει τρα-λα-λα! Παρά τις απόπειρές μου για σοβαρότητα, αποτέλεσμα μηδέν· με εμένα κάθε τι σημαντικό μεταμορφώνεται σε ασήμαντο.»

Όσο ζούσε ο Τσέχωφ, το έργο γνώρισε πολλές πρεμιέρες με μεγάλη επιτυχία. Μετά το θάνατο του, «Η Αρκούδα» διασχίζει τα ρωσικά σύνορα. Το 1911 παίζεται στο Λονδίνο και το 1915 στη Νέα Υόρκη. Ο Walton ξεκίνησε τη σύνθεση της όπερας το 1965 και πρωτοπαρουσιάστηκε το 1967 στο Φεστιβαλ του Aldeburgh (του οποίου ήταν παραγγελία) με μεγάλη επιτυχία. Έκτοτε, αποτελεί μέρος του παγκόσμιου ρεπερτορίου, με πάμπολλες και σημαντικές ερμηνείες του από κορυφαίους λυρικούς ερμηνευτές.

Στην δική του εκδοχή για την «Αρκούδα», ο Walton χρησιμοποίησε την παρωδιακή γραφή της μεγάλης επιτυχίας του «Facade», καταφέρνοντας όχι μόνο να αναπαράγει πιστά το Τσεχοφικό κλίμα μα και να πάει ένα βήμα πιο μακριά φτάνοντας με στυλ στα όρια της καρικατούρας τους ιδιοσυγκρασιακούς χαρακτήρες του Τσέχωφ με το πρόσχημα της «extravaganza».

Σύνοψη:

Η χήρα Πόποβα θρηνώντας το χαμό του, όχι και τόσο πιστού συζύγου της, κάτω από το διερευνητικό βλέμμα του πιστού υπηρέτη Λούκα, δέχεται την επίσκεψη του Σμύρνοφ που ζητά τα χρήματα τα οποία του οφείλει ο μακαρίτης. Η έντονη αντιπαράθεση Σμυρνόφ και Πόποβας οδηγείτε σε ακρότητες, με μοναδική λύση την μονομαχία. Τα πιστόλια δεν αργούν να βγουν. Μόνο που τη θέση του μίσους παίρνει ο παθιασμένος έρωτας.